ΣΥΡΙΖΑ

Δύο μόλις ημέρες μετά την ψήφιση του μέτρου επιστροφής ενός ενοικίου το χρόνο και μία ημέρα μετά την ανάρτηση βίντεο του πρωθυπουργού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το στεγαστικό επίδομα φοιτητών, η κυβέρνηση με σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης αποδεικνύει για μια ακόμη φορά την υποκρισία της.

Με αμφίβολης συνταγματικότητας διάταξη σχεδίου νόμου που κατέθεσε στη Βουλή δίνει τη δυνατότητα έξωσης ενοικιαστών από το ακίνητο που μισθώνουν με τη λήξη της μίσθωσης.

Σε μία περίοδο που η στεγαστική κρίση έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις, τινάζοντας στον αέρα τους προϋπολογισμούς των νοικοκυριών και απειλώντας την κοινωνική συνοχή, η κυβέρνηση θεσμοθετεί τις fast track εξώσεις, δίνοντας τη δυνατότητα έκδοσης διαταγής απόδοσης μισθίου με τη λήξη της σύμβασης, ανεξαρτήτως της συνέπειας του ενοικιαστή και της ιδιαίτερης κατάστασης την οποία πιθανά να βιώνει.

Έτσι, οικογένειες και μονοπρόσωπα νοικοκυριά, νέοι και φοιτητές, θα αναγκάζονται σε εύρεση νέας κατοικίας εντός ελάχιστου χρονικού διαστήματος 1-2 μηνών, σε μια περίοδο που η στέγη είναι δυσεύρετη και οι τιμές των ενοικίων αυξάνονται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

Ήδη η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, με σχόλιό της που αναρτήθηκε στο open gov στη διαβούλευση του σχεδίου νόμου, θεωρεί ότι η έκδοση διαταγών απόδοσης χρήσης μισθίου αποκλειστικά από δικηγόρους, χωρίς τη μεσολάβηση δικαστικής κρίσης ελέγχεται ως προς τη συνταγματικότητά της και τη συμβατότητα με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η κυβέρνηση νομοθετεί μονομερώς, αφήνοντας ανυπεράσπιστους τους ενοικιαστές, αφού όπως ομολογείται στην Ανάλυση Συνεπειών Ρύθμισης του σ/ν «στόχος της αξιολογούμενης ρύθμισης είναι η διευκόλυνση των πολιτών στη διαχείριση και αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας τους» στέλνοντας περίπατο τα δικαιώματα των ενοικιαστών στην καταιγίδα της στεγαστικής κρίσης.

Αποδεικνύεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι η κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει τη στέγη ως κοινωνικό δικαίωμα, συνταγματικά κατοχυρωμένο, αλλά ως πηγή άντλησης κερδοφορίας και γι’ αυτό έχει επιτρέψει τη χρηματιστικοποίησή της.

Δε θέλει και δε μπορεί να αντιμετωπίσει τη στεγαστική κρίση προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν επενδύει σε κοινωνική κατοικία, που άφησε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία του ΤΑΑ, που δεν προβαίνει σε καμία απόπειρα ελέγχου της αγοράς ενοικίων.