ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Η Ορθοδοξία δεν συνυπάρχει με την αίρεση. Η αλήθεια δεν αθροίζεται, ούτε διαπραγματεύεται. Αν ο Ελπιδοφόρος πιστεύει στην «πανθρησκειακή ενότητα», ας αφήσει τα αρχιερατικά άμφια και ας ενταχθεί στον ΟΗΕ, όχι στην Εκκλησία του Χριστού. «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ ἔχει ζωὴν αἰώνιον». Όχι ο «καλοπροαίρετος», αλλά ο πιστεύων κατά την Ορθόδοξη Πίστη. Αυτή για την οποία χύθηκαν ποτάμια αίματος για να παραδοθεί ατόφια σε εμάς.

Εκκλησία χωρίς ομολογία, δεν στέκεται. Όταν ασπάζεσαι το Ισλάμ, τον Ιουδαϊσμό, τον Παπισμό και τους ευαγγελικούς ως ισότιμους δρόμους, έχεις εγκαταλείψει τον Χριστό.

Μας λένε να δείξουμε αγάπη… Αλλά η αγάπη χωρίς αλήθεια είναι συνένοχη σιωπή και ο διάλογος χωρίς διάκριση είναι θεολογική αυτοκτονία. Μέσα σ’ αυτή την παρακμή, ένας λόγος αλήθειας ακούστηκε. Ο Τυχικός, Επίσκοπος Πάφου, μίλησε, έδρασε, προειδοποίησε. Και διώχθηκε. Όχι από «αιρετικούς» αλλά από την Αρχιεπισκοπή Κύπρου. Ένας σύγχρονος πατέρας, που με πραότητα και σταθερότητα δεν έκλεισε τα μάτια μπροστά στην πανθρησκειακή απάτη, αλλά προτίμησε τον σταυρό. Οι άλλοι, όσοι σιωπούν, θα κριθούν από τον Θεό και από την Ιστορία. Η αποτείχιση δεν είναι «σχίσμα» . Είναι το τελευταίο ανάχωμα που μας προσφέρει η Παράδοση, όταν η διοικούσα Εκκλησία ξεφεύγει από την οδό των Αγίων. Όχι από εγωισμό, αλλά για να μην συμπαρασυρθούμε στην αίρεση. Αν θέλουμε να αναστηθεί το Γένος μας, δεν θα το πετύχουμε με οικουμενιστικά χειροκροτήματα, ούτε με στημένες φωτογραφίες σε Παπικά συνέδρια και ψευτοπροσκυνήματα.

Το Έθνος θα αναστηθεί μόνο αν επιστρέψει στον Χριστό της Ορθοδοξίας. Σε Αυτόν που λάτρεψε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Παΐσιος, ο Άγιος Νεκτάριος, σε κανέναν «κοινό Θεό» με τους αιρετικούς. Δεν είναι αργά αλλά δεν υπάρχει χρόνος για εφησυχασμό. Μας καλεί η συνείδησή μας, η Παράδοση, οι Άγιοι, ο ίδιος ο Χριστός: “Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ;” (Β΄ Κορ. 6:14)